ბიოგრაფია

დაწყებითი განათლების მიღების შემდეგ იგი შინ დაბრუნდა და თექვსმეტი წლის ასაკამდე მშობლების სახლში, წიგნების გარემოცვასა და ბუნებაში გაატარა.ოჯახმა გადაწყვიტა მისთვის მუშაობა დაეწყებინებინა და ჰააგაში, გუპილის ფირმაში მოაწყვეს კომისიონერად. ჭაბუკი ვინსენტ ვან გოგი მუყაითად შრომობდა, თუმცა კომერცია არ იტაცებდა. მიუხედავად ამისა, მისმა სიბეჯითემ ნაყოფი გამოიღო და დააწინაურეს: ჯერ – ბრიუსელში, მერე – ლონდონში, ბოლოს კი პარიზში გადაიყვანეს სამუშაოდ.
ბრიუსელში მასთან უმცროსი ძმა, თხუთმეტი წლის თეო ჩავიდა. სწორედ ამ სტუმრობის დროს ჩაეყარა საფუძველი მათ დიდ მეგობრობასა და მიწერ-მოწერას, რაც მთელი სიცოცხლის განმავლობაში გაგრძელდა. ლონდონში ვინსენტს სახლის მეპატრონის ქალიშვილი, ეჟენი ლოიერი შეუყვარდა, რომელმაც ცოლობაზე უარი უთხრა. სიყვარულში ამ პირველმა იმედგაცრუებამ ღრმად დაანაღვლიანა. მდგომარეობიდან გამოსასვლელად მან ბიბლიის კითხვა დაიწყო. 1876 წლის პირველ აპრილს ვინსენტი ფირმიდან დაითხოვეს არაპუნქტუალურობის და სამუშაოსადმი ინტერესის უქონლობის გამო.
იგი ისე მხურვალედ გაიტაცა რელიგიამ, რომ ინგლისურ ინტერნატში მასწავლებლობის და დორდრეხტის წიგნის მაღაზიაში მუშაობის შემდეგ, გადაწყვიტა ამსტერდამში თეოლოგიის დასაუფლებლად ჩასულიყო, მაგრამ უარი თქვა ლათინური და ბერძნული ენების შესწავლაზე და ბორინაჟში გაემგზავრა იქაური მაღაროელებისათვის სახარების საქადაგებლად. მალე ის ვასმში გაგზავნეს, სადაც ბარაკში ცხოვრობდა და თივაზე ეძინა, რადგან, რაც კი ებადა, თავისზე უფრო გაჭირვებულებს დაურიგა.

1880 წლის ივლისში ვინსენტმა განაახლა თეოსთან მიმოწერა. ვრცელ წერილში ის დაწვრილებით და გარკვევით უხსნიდა ძმას, რომ უპირველესდ ოჯახთან კავშირის გაწყვეტას აპირებდა, რადგანაც ფიქრობდა, რომ „აუტანელი და საეჭვო პიროვნება გახდა, ყოველ შემთხვევაში, პიროვნება, რომელიც ნდობის ღირსი არ არის.“
ლაპარაკობდა მისტიციზმზე, რაც ყოველთვის ახასიათებდა: „რაც ჩემში ხდება, თითქოს გარე სამყაროშიც იგივეა. ვიღაცის სულში დიდი ცეცხლი გიზგიზებს, მაგრამ ახლოს არავინ მიდის გასათბობად, გამვლელები მხოლოდ ბუხრიდან ამოსულ კვამლს ამჩნევენ და თავიანთ გზას აგრძელებენ.“

 
ივლისში მან პურის ყანები დახატა. „ ეს პურის უკიდეგანო ყანებია მღელვარე ცის ქვეშ და მე სრულიადაც არ გამჭირვებია სევდისა და უკიდურესი მარტოობის გადმოცემა.“ კვლავ დეპრესია და 27 ივლისს შუაგულ მინდორში ვან გოგმა გულში დაიხალა ტყვია. მძიმედ დაჭრილმა მხატვარმა ძლივძლივობით მიაღწია სასტუმრომდე. პარიზიდან თეო ჩამოვიდა. 1890 წლის 29 ივლისს, ღამის პირველ საათზე ვინსენტმა სული დალია. „ახლა სიამოვნებით დავბრუნდებოდი შინ,“ – ასეთი იყო ძმისთვის ნათქვამი ვან გოგის უკანასკნელი სიტყვები.

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%95%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%A1%E1%83%94%E1%83%9C%E1%83%A2_%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%9C_%E1%83%92%E1%83%9D%E1%83%92%E1%83%98